Dear Mr. D

Dear Mr. D.

Kunt ge er voor mij geen film van maken?

De slechte scènes eruit?

De bloopers en de mistakes gewoon deleten?

Enkel de highlights overhouden?

Amen

Mijn herinneringen aan Disney beginnen met Bambi. Ik was vier. Het was mijn eerste bezoek aan de cinema. Thuisgekomen luisterde ik het cassetje opnieuw en opnieuw. Later kwamen Assepoester, de Kleine Zeemeermin, Aladin, de Leeuwenkoning,… mijn wereld binnen. Elke keer opnieuw heerlijk wegdromen. En steeds die de geruststellende garantie: wat er ook gebeurt, het komt goed!  
Mijn grootvader daarentegen was absoluut tegen Disney. De muziek was te commercieel. De verhaaltjes te kinderachtig. De eindes te zeemzoetig. Niet meer dan hap slik klaar entertainment, verpakt om te verkopen. 
Disney heeft altijd al in deze tweedeling gewrongen gezeten: mensen verafgoden óf verafschuwen hem. Was Walt Disney de lieve goede oom, het beeld dat hij zo graag van zichzelf in stand probeerde te houden? Of was hij toch een oerconservatieve racistische slechterik, zoals hij door zijn vijanden werd afgeschilderd? Is zijn werk een ode aan de fantasie? Of heeft er net voor gezorgd dat echte fantasie vervangen werd door voorgekauwde eenheidsworst? Was hij een kunstenaar? Of eerder een kapitalistische Midas die alles wat hij aanraakt reduceerde tot goedkoop entertainment. En wat te zeggen van de perfecte illusie gecreëerd in zijn pretparken, versus de harde commercie er achter?
Wat er ook van zij, Disney blijft alom tegenwoordig en beïnvloedt ons allemaal. Tegelijkertijd staan er ook elke keer weer intellectuelen, filosofen en kunstenaars op die zich afzetten tegen deze zogenaamde Disneyficatie van de werkelijkheid. Met als laatste hoogtepunt de opening van het Bemusement Park Dismaland van straatkunstenaar Bansky. Een macabere parodie op het pretpark Disneyland.
Met deze input kwam ik eind augustus aan bij de MicrooB. De spelers waren direct enthousiast over het thema. De uitdaging om zelf een voorstelling te maken was groot. Hun enthousiasme ook. Ze lieten zich inspireren, schreven, experimenteerden en improviseerden. Langzaam kwam het verhaal tot stand. Rollen werden ingevuld. Teksten uitgewerkt. Materiaal geplaatst. En zo ontstond ons donker sprookje over het verlangen om de grijze massa te ontstijgen, de verleiding van de illusie en de prijs die daarvoor betaald moet worden: Dear. Mr. D.