De tweede kus

Voor het vierde jaar op rij stond theaterlabo The Infinity (Villa Basta vzw) op de planken. In september staken we de koppen samen: wat zullen we dit jaar doen? De spelers gaan alle richtingen uit: adolescentenstukken zoals “Disco Pigs” en “Time’s Up!” waren fantastisch om te spelen, maar zijn ze stilaan ontgroeid stekken vast. Dus iets met meer maturiteit ofzo? En kunnen ze eens niks met live-muziek? En mogen ze ook mee regisseren? Oh ja, eens een andere speelstijl zou ook welkom zijn.

We vertrekken vanuit het concept "happiness". We lieten ons inspireren, experimenteerden en liepen vast. Dat hoort er bij, bij theater. Maar het blijft altijd even slikken. Het is eind november en de tijd tikt. Begin mei moet er een voorstelling staan.

In mijn boekenrek staat al jarenlang de trilogie “De Tweede Kus”, van de Belgische striptekenaar Conz. De tweede kus gaat over Ringo, die naar de andere kant van de wereld reist op zoek naar zijn jeugdliefde Hanne. Hij is op de vlucht voor zijn demonen. Beelden uit zijn verleden blijven door zijn hoofd flitsen. Hoe verder hij reist, hoe sneller zijn herinneringen hem inhalen. Tot hij geen kant meer op kant. Een van mijn favoriete graphic novels. Het idee om er een voorstelling van te maken speelt al jaren in mijn hoofd. Misschien is dat iets?

De vonk slaat meteen over. Het verhaal raakt de spelers: emotioneel en herkenbaar, zonder ooit melig te worden. De eerste improvisaties zijn verrassend. De uitdaging om de beeldtaal van een graphic novel te vertalen naar het podium biedt de ruimte die ze zochten om naast spelen mee te denken en te maken.

The Infinity smeet zich met hart en ziel. En ze deden het weer: 7 en 8 mei schitterden ze in hun aangrijpende voorstelling: de tweede kus.

Zo dankbaar dat ik ook dit jaar weer hun regisseur mocht zijn.